يكي از انواع جداسازهاي لرزه اي پايه، جداساز پاندولي اصطكاكي مي باشد كه بين سازه و پي نصب مي شود. اين اتصال توسط دو سطح تماس اصطكاكي از جنس فولاد ضد زنگ (Stainless Steel) ايجاد مي شود. توانايي اين جداساز براي كمينه كردن جابجايي و همچنين شتاب وارد بر سازه با توجه به پارامترهايي نظير دوره تناوب سازه، دوره تناوب جداساز و همچنين شعاع انحنا سطح مقعر آن تعيين مي شود. ايده جديد مطرح شده، سيستم جداساز پاندولي اصطكاكي متكي بر پي هاي مقعر است كه در واقع حالت تعميم يافته اي از سيستم جداساز پاندولي اصطكاكي است كه هدف آن استفاده از پي هاي مقعر در پاي ستون ها به منظور ايجاد يك حركت پاندولي براي كل سازه در هنگام وقوع زلزله است. با توجه به شعاع تقعر پي، مي توان در فضا نقطه اي مجازي را به عنوان مركز اين تقعر يافت كه در واقع مركز آني دوران سازه بوده و با حركات زمين جابجا مي شود و محور مركزي سازه همواره از آن نقطه مي گذرد. اين نوع رفتار تداعي كننده حركت يك پاندول آويزان است. در ايده مورد نظر لغزش ستون بر روي سطح مقعر پي، سبب ايجاد اصطكاك مي شود و اين امر منتج به مستهلك شدن نيروهاي وارد بر سازه ناشي از زلزله مي شود. اين سيستم جداسازي با ايزوله كردن سازه از ارتعاشات پايه و بالا بردن دوره تناوب طبيعي ارتعاش آن، انتقال شتاب زمين را به ساختمان تقليل دهد و باعث كاهش خسارات در ناسازه ها و بهبود سطح عملكرد لرزه اي سازه مي گردد.

يكي از انواع سيستم هاي سازه اي اقتصادي به نام سيستم قاب خرپائي متناوب مشهور است. سيستم قاب خرپائي متناوب يكي از انواع سيستم هاي سازه اي با مهاربندي جانبي در سازه هاي فولادي محسوب مي شود كه در سال 1960 توسط محققين دانشگاه M.I.T ابداع شد. عملكرد اين سيستم مانند يك تير طره اي قائم است كه ستون ها، مانند بال هاي تير و دهانه هاي خرپائي مانند اعضاي جان هستند. به دليل فاصله زياد بين ستون ها كه باعث ايجاد حداكثر فضاي مفيد معماري مي شود و افزايش مقاومت ساختمان در مقابل حريق به علت فاصله زياد ستون ها و نيز به لحاظ صرفه اقتصادي مخصوصاً در سازه هاي بلند مرتبه، اين سيستم مورد توجه محققين قرار گرفته است. به جرأت مي توان گفت، بزرگترين مشكل اين سيستم محدوديت شكل پذيري آن مخصوصاً در سازه هاي بلندمرتبه مي باشد. براي تأمين شكل پذيري لازم و عملكرد مطلوب تر اين سازه ها در مقابل زلزله، روش هاي متعددي مثل استفاده از انواع ميراگرهاي ويسكوز، بادبندهاي كمانش ناپذير يا استفاده از ديتايل هاي خاص در محدوده دهانه ويراندل هر خرپا، ارائه شده است. يكي از روش هاي جديد براي بهبود عملكرد لرزه اي اين قاب ها و همچنين كاهش خسارات سازه اي و غير سازه اي وارده به آن ها هنگام وقوع زمين لرزه، استفاده از مفهوم بلند شوندگي از پايه است. سيستم سازه اي قاب خرپائي متناوب با امكان حركت گهواره اي بلندشونده از پايه، داراي تيرها و ستون ها و بادبندها يي همانند مدل هاي متداول قاب خرپائي مي باشد، با اين تفاوت كه به كمك جزئيات خاصي در پاي ستون اجازه بلند شدن از روي پي در اين سيستم امكان پذير مي باشد. بارهاي ثقلي و نيروهاي پس كشيدگي كابل ها مقاومت قاب را در برابر بلند شدن تأمين مي كنند و هم چنين پس از بلند شدن قاب، عامل بازگرداندن آن به حالت اوليه مي باشند. نحوه خاص حركت در اين سيستم سازه اي سبب كاهش انرژي ورودي و هم چنين برش پايه شده و علاوه بر كاهش نياز به جزئيات اجرايي وقت گير، صرفه اقتصادي قابل ملاحظه اي به همراه خواهد داشت. جهت كنترل و كاهش اثر ضربه ناشي از بازگشت ستون بلند شده به جاي اول خود نيز از يك نوع ميراگر اصطكاكي ابداعي استفاده شده است.